Ten podtyp genetyczny może być stosunkowo częstą przyczyną stałej cukrzycy u noworodków, ponieważ znaleźliśmy ją w 34 procentach probantów. Niektórzy pacjenci z mutacjami w genie kodującym Kir6.2 mają dodatkowo opóźnienie rozwojowe, osłabienie mięśni i padaczkę, a także cukrzycę noworodkową. Obserwacje te wskazują na krytyczną rolę kanałów KATP w trzustkowych komórkach beta i sugerują rolę w ludzkich mięśniach i mózgu. Dowód, że mutacje te są przyczynowe, jest bardzo silny. Przeprowadzili koinergację z cukrzycą w dwóch rodzinach z transmisją wertykalną, a niewłaskie przypadki cukrzycy były związane ze spontanicznymi mutacjami (ponieważ mutacja nie występowała u rodziców normoglikemicznych). Około na 106 osób prawdopodobnie ma spontaniczną mutację w genie o tej wielkości, więc jest mało prawdopodobne, aby takie mutacje były przypadkową obserwacją. Najpowszechniejsza mutacja (powodująca substytucję R201H) występuje w dinukleotydie CpG, gorącym miejscu dla mutacji w genach ssaków. To prawdopodobnie tłumaczy powtarzające się odkrycie mutacji R201H w niespokrewnionych rodzinach z różnych krajów. Ponieważ większość mutacji jest spontaniczna, często nie ma rodzinnej historii cukrzycy.
Cukrzycę zdiagnozowano w średnim wieku siedmiu tygodni i w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia u 10 z 13 pacjentów. Chociaż trzech pacjentów miało kwasicę ketonową, prawdopodobnie przynajmniej niektórzy pacjenci mieli minimalne wydzielanie endogennej insuliny, ponieważ u większości pacjentów choroba nie była diagnozowana natychmiast po urodzeniu, a niektóre miały wykrywalne stężenia peptydu C. Pacjenci z mutacjami Kir6.2 mogą wykazywać pewne pokrywanie się z cukrzycą typu pod względem cech klinicznych, ale żaden z naszych pacjentów nie miał autoprzeciwciał przeciwko komórkom beta. Zakres, w jakim mutacje w genie kodującym Kir6.2 odpowiadają za cukrzycę typu przeciwciało przeciwciało, wymaga zbadania.
Ciężkie opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego występujące u pacjentów z mutacjami Kir6.2 jest zgodne ze znacznie zmniejszonym lub nieobecnym wydzielaniem insuliny w macicy i jest również obserwowane u pacjentów z niedoborem glukinazy, utratą odciskanego regionu chromosomu 6q24 (co skutkuje przemijającą noworodkową cukrzycą ) i agenezję trzustkową.2,3,7,23 Znaczący poporodowy wzrost postnatalny jest cechą tych stanów i był również obserwowany u pacjentów z mutacjami Kir6.2, którzy nie mieli zaburzeń neurologicznych.
Mutacje w genie kodującym Kir6.2 prawdopodobnie powodują zmniejszone wydzielanie insuliny z komórek beta poprzez nadawanie zmniejszonej wrażliwości na ATP, co do którego przewiduje się, że zwiększy funkcję kanału. Analiza funkcjonalna najczęstszej mutacji, R201H, wykazała, że mutacja homozygotyczna doprowadziła do znacznie zmniejszonej wrażliwości na ATP. Gdy podjednostki typu dzikiego i zmutowane były koeksprymowane, aby zasymulować stan heterozygotyczny, wrażliwość ATP wynikowej mieszanej populacji kanałów heteromerycznych była podobna do tej dla typu dzikiego, z wyjątkiem niskich stężeń ATP. Oczekujemy jednak, że będzie mała populacja homomerycznych kanałów R210H o niższej czułości ATP (około 6 procent kanałów, jeśli liczba zmutowanych podjednostek w kanale tetramerycznym jest dystrybuowana dwumianowo)
[patrz też: klimakterium, Leukocyturia, monoderma ]
[podobne: zwężenie szpary stawowej, rzucawka porodowa, kaletki maziowe ]
